Xa pasou Ortigueira... (II)

Para estar ben durante todo o día non hai como darse un baño en Morouzos ás 9 da mañá recén erguido (gran consello Rober). Ben cedo baixamos na xornada do sábado para a vila e non paramos un minuto. Unha das mellores formas de coñecer aos grupos é ir ás probas de son, e así fixemos con

Rare Folk, Gaelic Storm e Shooglenifty. Especial mención para os Gaelic Storm, cos que quedamos abraiados xa nas propias probas, coa frescura de Jessie Burns e Ryan Lacey, quenes non pararon de tocar na duración das probas. Houbo tempo no medio de ver o concerto didáctico dos irmáns Molard no patio do Concello, onde tamén estaba instalada a exposición de imaxes do festival, con preciosas imaxes dos concertos e ambiente nas rúas, pero tamén coa cara que non queremos ver de Morouzos, non sei se tanto lle compensa ao festival publicar esas fotos, aceptando e promocionando ao que vai a xente.

Xa antes de comer había un gran ambiente no Caracas, motivado en parte a que Luis Caruncho e Benito co seu obradoiro o terceiro día fixeron un traballo de campo dos que lles gustan, ir de tasca en tasca tocando e cantando, uníndose festeiros de multitude de lugares co mesmo fin, pasalo ben. Logo de comer fomos a ver Lume Na Palleira,

ese gran programa da Radio Galega que cada ano emite dende Ortigueira. Anxo Lorenzo, Marful, Leilía, Qui Hi Ha? (con directo na Palleira incluido) e Budiño pasaron por alí. Dicir que tivemos a sorte de levar dúas camisolas do festival por acertar o nome dos novos traballos de Budiño e Qui Hi Ha?, e que Emilio tivo outro gran agasallo para Folk in Trío, xa que anunciou o programa para toda a súa audiencia. Bonita conversa co propio Emilio e os Qui hi ha? ao rematar o

programa, e logo rapidamente a ver a actuacións dos irmáns Molard da praza do Concello. Rapidamente a Morouzos a coller roupa de abrigo e volta á Alameda, onde estaban tocando os

Chirlo Mirlo, unha formación que se estreou en Ortigueira con xente da Banda de Gaitas e Ortigueira e que deixou que os bailadores desfrutasen, e deixando o pavillón ben alto para o gran concerto das Leilía que comezou cunha das cancións estrela no seu repertorio, "O meu amor". Seguiu a noite o terceiro grupo galego consecutivo, Anxo Lorenzo Band, que executou unha grande velada, demostrando todo o que saben facer os seus grande músicos. Como apunte vou facer un presentimento, o ano que ven, Riobó en Ortigueira, non sei que me da...

Rematou Anxo e veu o que para min foi o mellor concerto do festival, Gaelic Storm.

Con boa música e humor, chegaron a todos os que estabamos alí cunha formula que non soe fallar,

Seguía Shooglenifty, un grupo do que agardaba moito pero do que non desfrutei tanto como o fixen con Anxo Lorenzo, Leilía ou Gaelic Storm. Moita caña que fixo que os que estaban pola zona dianteira do escenario non parasen de saltar, ao igual que fixeron os andaluces de Rare Folk, que pecharon esta xornada de sábado.

O domingo tocou o peor do festival... Recoller a tenda e baixar cada a vila cargados de novo. No desfile das bandas de gaitas houbo que aturar moitas marcianadas, pero as bandas galegas de Ladrido, Malante de Malpica, os Viqueiras, a Johnstone pipe band escocesa e a Bagad Karreg An Tan da Bretaña fixeron vibrar aos que estabamos no desfile. Moi bonito o momento no que todas as bandas reunidas se puxeron a tocar uns cos outros, destacando a Karred An Tan coa Johnstone.

Comida e volta para A Coruña sen ver o Runas, que gañaron os galegos The Crass e que Roberto Aller nos comentará como vivíu.

Antonio Prado.