Os que acudimos a Ortigueira para desfrutar dos concertos, obradoiros, programas... xa sabemos cal é a parte negativa do asunto e outro ano (e aumentando en número considerablemente)
as carpas con outros estilos de musica dominaron o areal de Morouzos. Persoalmente tiven que escoitar un dos discos de Ska-P durante as poucas horas que estiven na tenda.
Deixando a un lado eso, xa que non se pode facer nada, e falando do que realmente nos interesa, hai que dicir que a programación de este ano foi moi completa e de gran calidade. Por problemas de tempo non chegamos ao Escenario Estrella Galicia ata o concerto de Orion, un grupo belga do
que esperaba moito pero que non adaptou o repertorio ao tipo de concerto que require actuar nun esceario como o Estrella Galicia, con cancións demasiado lentas que fixeron que o público non desfrutase do recital que precedía ao de Cristina Pato e convidados.
Agora é cando podería ser politicamente correcto pero a verdade é que prefiro dicir o que sentín. O comezo exhuberante, ao puro estilo Madonna foi o anticipo do que veriamos. Algúns temas con movemento pero a grande maioría non entendo moi ben que facían nun concerto deste tipo. E que dicir do final... cando un artista remata un concerto antes unhas 15.000 persoas e non se sinte a nin sequera un grupo de persoas pedindo outra e o peor, nin sequera aplaudindo, o mínimo é asumir que algo foi mal, pero non, nese momento saiu Cristina preguntándonos aos que estabamos alí que era o que pediamos. Ante o desconcerto da xente e o anecdótico de que cando dixo "Queredes outra?" moita xente comezou a berrar que non rematou o seu concerto para dar paso a Afterhours, o tributo á Bothy Band que comezou con unha mala nova para min, xa que o gran Michael McGoldrick non asistiu, tendo no seu lugar a John McSherry que tamén é un luxo poder velo polas nosas terras. Eles fixeron un gran concerto pero con relativa calma, facendo notar que era un puro trámite, xa que non hai lugar que se lles resista. Pode que se preparasen con algo de tempo o concerto fixesen vibrar ao público pero aínda con
todas foron do mellor do festival. Remataron esa noite de sábado os compañeiros de Qui hi Ha?, que pola tarde nos contaron el directo no programa como ían os preparativos e que teñen un mérito impresionante, xa que Ortigueira estaba ateigada de cartaces anunciando o seu novo disco, un feixe de limón (referentes ao Acid Folk) recorreron a vila e conseguiron no concerto o que pretendían, ser un gran reclamo e ser verdadeiramente os únicos que non deixaron que o público descansase nin un só minuto. O seu estilo non deixou indiferente a ningún dos presentes e pese a rematar o seu concerto sobre as cinco da mañá, alí brincabamos todos os espectadores.
Antonio Prado
No hay comentarios:
Publicar un comentario